امروزه فضای مجازی بیش از اینکه بزرگسالان را تهدید کند، در کمین کودکان و فرزندان خانواده ها قرار دارد. اینترنت امن (safe) مفهومی است که در کنار امنیت اینترنت مطرح می شود. در واقع علی رغم امنیت فضای مجازی که دغدغه آسیب ندیدن کاربران را دارد، امن بودن فضای مجازی آسیب نرساندن آن را مورد بررسی قرار می دهد.
کنترل محتواهایی مانند محتواهای غیراخلاقی، خشونت آمیز و دعوت به خود کشی برای کودکان و ایجاد فضای مجازی امن مورد وفاق تمامی متخصصان دنیا در این حوزه است.
خط مشی محتوا (content policy) وظیفه سالم سازی فضای مجازی را بر عهده دارد. طرح موضوعاتی همچون اینترنت پاک، کنترل توسط والدین (parental control)، بازی های رایانه ای بومی و سیم کارت های کودک و نوجوان با دغدغه ایجاد زیست بوم مناسب برای ایجاد نظامات اجتماعی مجازی متناسب با کاربران است.
در این راستا مصوباتی همچون مصوبه شورای عالی فضای مجازی کشور با موضوع توسعه فضای مجازی سالم، مفید و ایمن در سال ۹۳، سند تبیین الزامات شبکه ملی اطلاعات، ضوابط صیانت از کودکان و نوجوانان، پیوست فرهنگی تلفن همراه در خدمات تلفن همراه پهن باند و پیش نویس سند راهبردی صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی که توسط مرکزملی فضای مجازی آماده شده است، دولت و نهادهای مجری را موظف به سالم سازی و ایمن کردن فضای مجازی کرده است. ایجاد اینگونه زیست بومی چالش جدی فرهنگی است که حکمرانان فضای مجازی کشور را با خود درگیر کرده است.
البته همانطور که توافق جهانی بر کنترل محتواهای تروریسی، قمار و حمل اسلحه وجود دارد، اینترنت امن تنها مختص کودکان و نوجوانان نبوده و نیازمند سالم سازی آن برای بزرگسالان نیز هستیم.
طرح مسائلی همچون بی طرفی شبکه ای از سوی سردمداران سلطه جهانی، ایجاد مانعی بر سر راه ساخت زیست بوم های سالم مطابق با فرهنگ و ادیان جوامع و حرکتی در راستای جهانی سازی مطابق فرهنگ و آموزه های غربی است.
