روایت یک دانشجوی علوم اجتماعی از WiFi
WiFi نام آشنای دسترسی بی‌سیم به اینترنت است که در سال ۱۹۹۷ توسط کمیته استانداردهای شبکه شهری و محلی IEEE و ذیل استاندارد ۸۰۲٫۱۱ معرفی گردید. همچنین Wi-Fi نام اتحادیه‌ای غیرانتفاعی از شرکت‌های تولیدکننده محصولات بر پایه فناوری WiFi است تا بتوانند با تعریف و اعطای گواهینامه‌های اجماعی هماهنگی بین محصولات خود را ایجاد نمایند.
توسعه کاربری و موفقیت تجاری اتحادیه Wi-Fi درگرو دو عامل تحلیل شده است: ۱- موفقیت این صنعت در تولید محصولی که به‌راحتی در عملیات مختلف و در شبکه‌های متنوعی قابل‌استفاده است و ۲- خط‌مشی‌های تنظیمی اتحادیه Wi-Fi که اصلی‌ترین آن استفاده از یک طیف فرکانسی مشترک و بدون نیاز به ثبت و مجوز است که به هرکسی اجازه استفاده از آن را می‌دهد این امر موجب شد تا نوآوری‌های کاربران در به‌کارگیری این فناوری فعال شود
توسعه WiFi پیامدهای اجتماعی خاصی به دنبال داشت. به‌عبارتی‌دیگر زمانی فضای مجازی (نظام‌های اجتماعی برآمده از تعامل کاربران بر بستر شبکه) شکل گرفت که فناوری‌های دسترسی به اینترنت دسترسی با پهنای باند را فراهم کردند و تا محتوا با سرعت‌بالا به گردش در بیاید و افراد به مهاجرت روابط اجتماعی خود بر بستر شبکه تن دهند. ازاین‌رو توسعه WiFi و نسل سوم اینترنت همراه را فناوری‌های اصلی پیشران در فضای مجازی دانست.
این فناوری منجر به توسعه اینترنت در اماکن عمومی و تجاری نظیر بیمارستان، فرودگاه، کافه، هتل، باشگاه و … شد و برای افراد امکان دسترسی با تلفن یا رایانه شخصی به اینترنت را از این اماکن فراهم نمود و تا جایی که مدیران این‌گونه اماکن ابزاری جدید برای رقابت و جذب مشتری یافتند و با قیمت‌گذاری‌های متفاوت و رقابتی، برای مشتریان ارزش مصرفی بیشتری فراهم کردند.
از دیگر امکانات این فناوری اشتراک نقطه‌ای وای فای (Wi-Fi hotspots) است که امکان اتصال بی‌سیم چندین دستگاه به یک نقطه اتصال را فراهم می‌کند و هزینه‌های دسترسی به شبکه را به نحو چشمگیری کاهش داد. بدین ترتیب فرد می‌تواند صرفاً با پرداخت هزینه و دریافت یک نقطه دسترسی به اینترنت از اپراتورهای توزیع اینترنت، اتصالات متعددی را نظیر آنچه در اماکن عمومی و خصوصی اشاره شد به دست آورد. این امکان اشتراک نقطه اتصال از جانب عرضه‌کنندگان و اپراتورهای دسترسی اینترنت نیز بسیار ارزشمند است چراکه هزینه‌های خطوط اتصالی و اصطلاحاً مایل آخر (Last Mile) را کاهش می‌دهد و صرفاً با برقراری یک نقطه دسترسی تعداد بسیار زیادی از کاربران را پوشش می‌دهد.
اشتراک نقطه اتصال مسائل دیگر هم در پی داشته است، به‌عنوان‌مثال موضوع احراز هویت کسانی که از یک نقطه اتصال به اینترنت متصل می‌شوند و یا مسئولیت مشترکی که نقطه اتصال را اجاره کرده است اما دیگر کاربرانی برای رفتارهای خلاف قانون از نقطه اتصال آن مشترک استفاده می‌کنند. در برخی کشورهای مسئولیت کاربری که اشتراک نقطه اتصال را از اپراتورها خریداری کرده است به حدی است که وی مسئول رفتارهای غیرقانونی دیگر کاربرانی است که از آن نقطه اتصال استفاده می‌کنند و مثلاً بایستی جریمه‌های نقض کپی‌رایت را پرداخت نماید و در برخی دیگر از کشورها کشورها مسئولیتی برای آن شخص تعریف نشده است.
قابلیت دیگری که وای فای و نقطه اتصال مشترک وای فای ارائه کرده است یک شبکه محلی است مثلاً دانشگاهی را تصور کنید که از اپراتور توزیع اینترنت اشتراکی خریداری کرده است و شبکه‌ای را در سرتاسر دانشگاه بر اساس وای فای ایجاد کرده است. این شبکه قابلیت احراز هویت، ایجاد بیگ دیتایی از رفتار کاربران و همچنین کنترل بالاتر را برای مدیران شبکه فراهم می‌آورد.
