پیام رسان های اجتماعی
پیام‌رسان‌های اجتماعی که در ادبیات فنی، پیام‌رسان‌های فوری [۱](IM) نامیده می‌شوند، عبارت‌اند از نرم‌افزارهایی مبتنی بر پروتکل اینترنت (IP) که ارتباطی راحت[۲] میان افراد و با استفاده از یکی از انواع سخت‌افزارها فناوری اطلاعات ایجاد می‌کنند. ویژگی اصلی پیام‌رسان‌ها، هم‌زمانی [۳] آن‌هاست.
در اوایل پیدایش IM ها، چت‌ها شناخته‌شده‌ترین پیام‌رسان‌ها بودند، خدمات پیام کوتاه (SMS) نیز جزء پیام‌رسان‌های فوری به‌حساب می‌آیند که اولین بار در سال ۱۹۹۲ با ۷۰ تا ۱۶۰ کاراکتر، به کارگرفته شدند.
اولین بازیگری که به حوزه IM ورود پیدا کرد، AOL بود که امکان ارسال پیام به فهرستی از دوستان را برای شما فراهم می‌آورد و به buddy list شهرت یافت. بلافاصله بعدازآن، دو شرکت مایکروسافت و یاهو نیز MSN and Yahoo! Messenger را به بازار عرضه کردند. از ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ توسعه پیام‌رسان‌ها بسیار تدریجی بود و درواقع توسعه قابل‌توجهی نبود اما با گسترش و تحولات اینترنت و کاهش شکاف دیجیتال، توسعه شگرفی در این حوزه رقم خورد.
پیام‌های چندرسانه‌ای، قابلیت تراکنش مالی و بسیاری دیگر از خدمات پیام‌رسان‌ها، مرهون توسعه و فراگیری اینترنت است. تا جایی که امروزه پیام‌رسان‌ها جزء لاینفک زندگی همه سنین قرار گرفته است. و با توسعه گوشی‌های همراه هوشمند، فراگیر شده است.
[۱] Instant Massaging
[۲] Convenient communication
[۳] Real Time
