رگولاتوری با رویکرد رژیم رگولاتوری

رگولاتوری با رویکرد رژیم رگولاتوری

رگولاتوری از طراحی تا اثرگذاری مشتمل بر سه عنصر اصلی است و همه دستگاه‌های رگولاتوری چنانچه بخواهند رگولاتوری اثربخشی داشته باشند، بایستی برای این عناصر سه‌گانه، همزمان طراحی داشته باشند. رویکرد رژیم رگولاتوری تأکیدی بر این موضوع است که هیچ‌یک از این سه عنصر به‌تنهایی اثربخش نخواهد بود.

۱- «قاعده‌گذاری»

مقصود از قاعده‌گذاری، جنبه‌ای از رگولاتوری است که به دنبال آن اولاً هدف و غایت نهایی از این قاعده‌گذاری روشن می‌شود، دوماً اهداف میانی و فوایدی که در مسیر غایت نهایی به دست می‌آید، تبیین می‌گردد و نهایتاً مسیر تحقق اهداف طراحی می‌گردد. طراحی مسیر تحقق اهداف رگولاتوری مستلزم تعیین مسئول و مأمور اجرای فعالیت‌های مربوطه رگولاتوری است. مسئول تحقق قواعد رگولاتوری یا یک نماینده حکومتی با قدرت سلسله مراتبی خواهد بود که در ادبیات این حوزه با عنوان استراتژی‌های (Command and control) از آن یاد می‌شود و یا از مکانیسم‌های خودکنترلی و دیگر استراتژی‌های نرم استفاده خواهد شد.

نکته‌ای که بایستی در خصوص مسئول تحقق قواعد رگولاتوری توجه شود، توزیع قدرت است. به بیانی دیگر، مسئولیت تحقق رگولاتوری، همراه خود اختیارات و ابزارهای قدرتی را به دنبال دارد که خود سبب تعارضات و حتی جنگ قدرت خواهد شد.

۲- «تنظیم رفتار»

ازآنجایی‌که رگولاتوری به دنبال اعمال اراده حاکمان است، درنتیجه یکی از عناصر مهم آن، طراحی استراتژی است که منجر به تطابق رفتار افراد می‌شود. این استراتژی‌ها لزوماً از نوع اجبار سخت نیستند، بلکه می‌تواند در طیفی از عوامل نظیر نصیحت، متقاعدسازی، تهدید و یا تنبیه طراحی گردد.

۳- «پایش و گردآوری اطلاعات»

عنصر سوم در هر رژیم رگولاتوری اثربخش، سیستم‌های پایش و گردآوری اطلاعات است. درواقع می‌توان اطلاعات را در قلب سیستم‌های رگولاتوری دانست چراکه ارزیابی استانداردها، ادراک صحیح از استانداردها و نهایتاً اصلاح و بهبود قواعد همه و همه در گرو نظامات اطلاعاتی است.

رویکرد رژیم رگولاتوری نه‌تنها برای هر سه این عناصر طراحی خواهد داشت، بلکه نشان‌دهنده آن است که نه در ارزیابی یک رگولاتوری اثربخش و نه در عیب‌یابی رگولاتوری، تکیه‌بر یک عنصر جایز نیست.