شناخت فضای مجازی ، فارغ از شناخت بازیگران و صاحبان اثر در آن عملا کاری ناشدنی و ناقص می باشد. یادداشت پیش رو حول یکی از سازمان ها و اندیشکده های فعال در راستای طرح ریزی برای آینده ی جهان و تکنولوژی و فضای مجازی می باشد. در این یادداشت صحبت حول برخی از برنامه ها ، افراد و برخی ارتباطات این سازمان می باشد که به نوعی سر نخ هایی برای فهم جریان حاکم بر فضای مجازی در اختیار پژوهشگران این عرصه می دهد.
تاریخچه مؤسسه تاویستاک
سازمان روابط انسانی تاویستاک یک سازمان غیرانتفاعی انگلیسی است که علوم اجتماعی را در مسائل و مشکلات معاصر اعمال می‌کند. این سازمان در سال ۱۹۴۶ آغاز به کار کرد ، زمانی که از کلینیک تاویستاک توسعه یافت ، و به‌طور رسمی به‌عنوان یک نهاد جداگانه در سپتامبر ۱۹۴۷ تأسیس شد. مجله روابط انسانی[۱] به نمایندگی از مؤسسه تاویستاک توسط انتشارات سیج[۲] منتشر می‌شود. این مؤسسه در لندن واقع شده است.
تاریخچه اولیه مؤسسه تاویستاک با کلینیک تاویستاک همپوشانی دارد زیرا بسیاری از کارکنان کلینیک در طول جنگ جهانی دوم روی پروژه‌های بزرگ کار می‌کردند و درنتیجه این کار بود که مؤسسه تأسیس شد.
در طول جنگ ، کارکنان کلینیک تاویستاک نقش اساسی در روان‌پزشکی ارتش انگلیس داشتند. آن‌ها که با همکاران در سپاه پزشکی ارتش سلطنتی و ارتش انگلیس کار می‌کردند ، مسئول نوآوری‌هایی مانند هیئت‌های انتخاب دفتر جنگ WOSB[3] و واحدهای اسکان مجدد غیرنظامیCRU[4] بودند. گروهی که پیرامون WOSB ها و CRU ها شکل گرفتند ، شیفته این کار با گروه‌ها و سازمان‌ها بودند و پس از جنگ به دنبال ادامه تحقیقات در این زمینه بودند. شخصیت‌های متنفذ مختلف در طول جنگ از WOSB بازدید کرده بودند ، بنابراین زمینه کار مشاوره وجود داشت ، اما کارکنان کلینیک همچنین برنامه داشتند که هنگام تأسیس بخشی از سرویس بهداشت ملی شوند و به آن‌ها هشدار داده شد که چنین مشاوره و تحقیق تحت نظارت NHS[5] امکان‌پذیر نیست. به همین دلیل ، مؤسسه روابط انسانی تاویستاک در سال ۱۹۴۷ ایجاد شد تا پس از ادغام کلینیک در NHS ، کارهایی را با سازمان‌ها انجام دهد. بنیاد راکفلر[۶] کمک قابل‌توجهی اعطا کرد که ایجاد مؤسسه را تسهیل کرد.
در سال‌های اولیه ، از کمک‌هزینه‌های تحقیقاتی ، کار پیمانکاری و هزینه‌های دوره‌های توسعه حرفه‌ای درآمد مؤسسه به دست آمد. در طول دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ، مؤسسه تعدادی پروژه امضا با همکاری شرکت‌های بزرگ تولیدی ازجمله یونیلیور[۷] ، شرکت تولیدی احمدآباد[۸] و چاپ کالیکو[۹] ، شل[۱۰] ، بایر[۱۱] و یخچال‌های فلزی[۱۲] انجام داد. آن‌ها همچنین کارهایی را برای شورای ملی زغال‌سنگ[۱۳] انجام دادند. تمرکز ویژه مؤسسه بر موضوعاتی نظیر مدیریت ، زنان در محل کار و پذیرش (یا رد) فناوری‌های جدید است. بعداً پروژه‌های مربوط به تعامل بین مردم و فناوری به‌عنوان رویکرد اجتماعی فنی[۱۴] شناخته شد.
همچنین در دهه ۱۹۵۰ مؤسسه شاهد تحقیق در مورد مصرف‌کننده و بررسی نگرش نسبت به موارد مختلف شرکت بووریل[۱۵] و … بود.
در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ، تمرکز قابل‌توجهی بر سازمان‌های بهداشت عمومی مانند بیمارستان‌ها وجود داشت. مطالعات طیفی از جنبه‌های مراقبت‌های بهداشتی ، از مدیریت بخش و تئاترهای عملیاتی گرفته تا سازمان کارکنان نظافت را موردبررسی قرار داد.
اخیراً ، مؤسسه کارهایی را برای کمیسیون اروپا و نهادهای دولتی انگلیس انجام داده است.
واحدهای تحقیقاتی
در سال‌های اولیه مؤسسه ، چهار واحد اصلی وجود داشت: گروه‌های برنامه A و B در کمیته منابع انسانی. سازمان تحقیقات و تحولات اجتماعی و عملیات؛ و کمیته روان‌پزشکی خانواده و اجتماع.
مرکز منابع انسانی (HRC)و مرکز تحقیقات اجتماعی کاربردی (CASR)در دهه ۱۹۵۰ تأسیس شدند و در سال ۱۹۶۳ مؤسسه تحقیقات عملیاتی (IOR) همراه با انجمن تحقیقات عملیاتی انگلیس تأسیس شد. مرکز تحقیقات سازمانی و عملیاتی (COOR) از ادغام HRC و IOR در سال ۱۹۷۹ ایجاد شد.
پروژه Self Help Alliance که از دهه ۱۹۸۰ آغاز شد منجر به ادامه کار در ارزیابی و ایجاد یک واحد اختصاصی ، واحد بررسی ارزیابی (EDRU) در سال ۱۹۹۰ شد.
چهره‌های کلیدی
این مؤسسه توسط گروهی از شخصیت‌های کلیدی کلینیک تاویستاک و روان‌پزشکی ارتش انگلیس ازجمله الیوت جاکز ، هنری دیکس ، لئونارد براون ، رونالد هارگریوز ، جان رولینگز ریس ، مری لوف و ویلفرد بیون تاسیس و تامی ویلسون به‌عنوان رئیس آن انتخاب شد. افراد مشهور دیگری که اندکی پس‌ازآن به این گروه پیوستند ، ایزابل منزیس لیث ، جی دی ساترلند ، جان باولبی ، اریک تریست و فرد امری بودند. گرچه او قبل از تأسیس مؤسسه به‌طور رسمی درگذشت ، کرت لوین تأثیر مهمی در کار تاویستاک داشت: وی تأثیر قابل‌توجهی بر تریست داشت و مقاله‌ای را در اولین شماره روابط انسانی ارائه داد.
بسیاری از اعضای مؤسسه تاویستاک نقش مهمی در روانشناسی بازی کرده‌اند. جان رولینگز ریس اولین رئیس فدراسیون جهانی بهداشت روان شد. جوک ساترلند مدیر کلینیک جدید پس از جنگ در تاویستاک شد ، زمانی که در سرویس بهداشت ملی تازه تاسیس انگلیس در سال ۱۹۴۶ وارد شد. رونالد هارگریوز معاون سازمان بهداشت جهانی شد. تامی ویلسون رئیس مؤسسه تاویستاک شد. یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های مؤسسه ، روانشناس ، ایزابل منزیس لیث بود. مقاله اصلی وی “یک مطالعه موردی در عملکرد سیستم‌های اجتماعی به‌عنوان دفاعی در برابر اضطراب” (۱۹۵۹) الهام‌بخش شاخه‌ای از نظریه سازمانی بود که بر نیروهای ناخودآگاه که زندگی سازمانی را شکل می‌دهند تأکید می‌کند. رایس کارهای قابل‌توجهی درزمینه مشکلات مدیریتی انجام داد و بهره‌وری را در یک کارخانه ۳۰۰٪ افزایش داد. اریک میلر در سال ۱۹۶۹ مدیر برنامه ارتباط گروهی شد و بعداً در این عملکرد طراحی کنفرانس‌های ناصره را توسعه داد.
مؤسسه تاویستاک به‌عنوان یک طرفدار اصلی در انگلیس برای روانکاوی و نظریه‌های روان پویایی زیگموند فروید و پیروانش شناخته شد. نام‌های دیگر مرتبط با Tovistock عبارت‌اند از: ملانی کلاین ، کارل گوستاو یونگ ، جی. آ. هدفیلد ، ساموئل بکت ، چارلز ریکروفت ، انید ممفورد و آر. دی. لینگ.
فعالیتهای جاری
مؤسسه تاویستاک درزمینه علوم اجتماعی و روانشناسی کاربردی به فعالیتهای آموزشی ، پژوهشی ، مشاوره‌ای ، ارزیابی پروژه و توسعه حرفه‌ای مشغول است. مشتریان آن متنوع هستند ، از سازمان‌های بخش دولتی ، ازجمله اتحادیه اروپا ، بسیاری از ادارات دولتی انگلیس ، بخش سوم[۱۶] و مشتریان خصوصی. این مؤسسه صاحب مجله روابط انسانی[۱۷] ، مجله بین‌المللی علوم اجتماعی[۱۸] هست. همچنین مجله ارزیابی[۱۹] را نیز ویرایش می‌کند.
منبع:
https://en.wikipedia.org/wiki/Tavistock_Institute/
